Op woensdag 1 april 2009 (het was geen grap) werd Hans Achterberg, leraar economie aan het Arnhemse Montessori College door Scarlet, een van zijn leerlingen, verrast met een plastic tasje. Daarin zat naast een aantal reclamefolders een paardenworst. De aanleiding daarvoor was een verhaal dat hij in het schoolblad van het College had geschreven onder de titel: "Wurst van mien oma".
Het worstverhaal komt van zijn oma's kant en dat was er één van Van Leur. De door Hans Achterberg in het verhaal genoemde broer was Hent van Leur, de accordeonist, oftewel Rooie Hent. Zijn oma stond waarschijnlijk beter bekend als Rooie Marie.

Hieronder het verhaal.......

Wurst van mien oma

Boos worden op je werk mag, maar vloeken mag niet. Uit een Australisch onderzoekje blijkt dat collega's vloeken het meest storende kantoorgedrag vinden en ik kan mij daar in vinden; het gevloek stoort mij ook; net als de borden langs de snelweg van Apeldoorn naar Zwolle waarop staat : "Vloeken is aangeleerd!" want dat vind ik dan ook weer helemaal niks. Daarvan gaan mijn nekharen weer wat overeind staan.
Wat ook goed schijnt te werken en goed is voor je carrière is bij een nieuwe werkdag altijd vriendelijk goedemorgen te zeggen tegen je collega's en een kop koffie voor ze te halen. Dat goedemorgen wensen doe ik iedere morgen zeer enthousiast, maar ik krijg regelmatig geen reactie. Ik heb afgelopen week de proef op de som genomen voor wat betreft het koffie halen en ze kijken je dan aan of je gekke Hansje bent. Je ziet ze denken: "Wat zit daar achter?" "Waarom haalt hij ineens koffie voor me?" Maar het was gewoon aardig bedoeld! Ook het te hard door de telefoon of mobieltje kwekken wordt als zeer storend ervaren door anderen; niet meer doen dus.
Ik was toch wel enigszind verrast toen ik las dat de HEMA een filiaal geopend had in chauvinistisch Frankrijk. Is eigenlijk natuurlijk nieuws van niks omdat HEMA allang winkels in het buitenland heeft. Bijvoorbeeld in België, Luxemburg en Duitsland, maar dat vinden we niet buitenland. En toch is de foto me opgevallen. Een foto van de HEMA in Parijs. Dat komt omdat ik een zwak heb voor deze winkelketen die in 1926 de eerste winkel opende. Iedereen kent de HEMA, maar bijna niemand weet wat het betekent. Maar als je het één keer gehoord hebt , vergeet je het nooit meer: Hollandse Eenheidsprijzen Maatschappij Amsterdam. Sommige economen laten Amsterdam weg, maar dat is niet goed. De HEMA staat bekend als de winkel voor de gewone man en omdat ik een heeeele gewone man ben kom ik er toch zo af en toe. En dat heeft eigenlijk maar één echte reden! Maar die vertel ik later wel.

Vroeger toen we nog guldens, dubbeltjes, kwartjes en stuivers hadden verkocht de HEMA alles voor 10, 25 of 50 cent. Vandaar het begrip eenheidsprijzen. Later werden dat vaak prijzen met guldens ervoor dus bijvoorbeeld 1,25. Maar nooit 0,98 of zoiets onbenulligs. Wisten jullie niet hè? Verder werd er vaak maar van elk product één uitvoering aangeboden. Een fluitketel hebben ze, maar één uitvoering en dat is dan ook het huismerk, want HEMA laat alles zelf ontwikkelen of schrijft een ontwerpwedstrijd uit waarbij het winnend artikel/ontwerp ook daadwerkelijk verkocht gaat worden.
Maar........ ik vind de Parijse HEMA een nep-HEMA! Ze verkopen geen rookworst! Een HEMA zonder rookworst is natuurlijk geen HEMA! Eén keer in de paar jaar loop ik dralend voor de vleeswarenafdeling langs. Ik weet dat ik voor de bijl ga, maar probeer het moment nog wat uit te stellen. De roestvrijstalen pan heb ik allang zien staan en het kwijl loopt me uit de mond. Wat heb ik een zin in zo'n worst en als je de helft op hebt, weet je meteen weer waarom je het maar één keer in de twee jaar eet.
Met de andere helft kun je weer een hond op straat blij maken. Maar wat een genot die eerste paar happen!
Doet me meteen aan mijn oma denken. Mijn oma was een echte Ernemse en sprak ook altiet plet Ernems. Als mien oma het euver "Ernemse wurst" had, bedoelde ze de wurst van sloager Ernste op de Klèrendalseweg as ik me nie vugis. Iedre soaterdag ging heur bruur, mien ome Hent, noar deze sloager toe en koch dan un pèr peerdewurste; woarvan mien oma er un deus vol van kreeg en ut siet mie veur de peerdeliefhebbers, moar ik het er van genote! Veul lekkedu dan du HEMA-wurst! Ook die peerdewurst hek al zeker 30 joar nie gekrege, moar als ik duroan denk, streumt het woater uut mien mond en kunne jullie goan dweile!
Dus als jullie een keer bij Ernste (bestaat die slager nog?) op Klarendal komen, neem dan maar een lekkere peerdewurst voor me mee! Zeg maar dat het voor Hans is, de zoon van Bertha, de kleinzoon van Marie, de zus van rooie Hent, de accordeonspeler en misschien krijg je het voor niks!

Hans Achterberg