Tachtig jaar in haar geboortehuis
Vertrouwde omgeving, maar de mensen zijn anders dan vroeger
Een tachtigjarige is tegenwoordig niet zó bijzonder meer, al is het nog altijd een leeftijd om even bij stil te staan. Maar wanneer een tachtigjarige in goede gezondheid die gedenkwaardige dag in haar geboortehuis viert, dan is het zeker iets bijzonders.
En dit is vandaag het geval met mejuffrouw M. Wezenberg in de 1e Nijverheidstraat 12, onder de wijde wieken van de Klarendalse molen.
Toen wij vanmorgen bij dit bijzonder huis aanbelden, viel het ons op dat alles er zo goed onderhouden uitzag. De regel dat het gemiddelde huis in ons klimaat met 70 jaren zijn tijd gehad heeft, schijnt hier door een uitzondering bevestigd te moeten worden. En ook binnen trof ons orde en netheid en al een beetje feestelijkheid met bloemen en gasten. De jarige zelf kon zich slechts verbazen over de belangstelling die toch wel anders was opeens dan bij al die andere verjaardagen.
Of zij een wens wilde doen op deze bijzondere dag.
Ach nee. Zij is betrekkelijk tevreden en voor een rusthuis of zo voelt ze beslist niets. Hier weet ze alles te vinden in het donker nog. Ze is zo'n beetje ėėn geworden met dit huis, waar ze op de 13e Juli 1874 geboren werd. Haar vader en moeder woonden er toen al enkele jaren. Zij hadden het huisje splinternieuw betrokken, toen vader Wezenberg zijn 32 jaren vol maakte bij de rijtuigenfabriek van Vet.
Het is een huis dat veel lief en leed binnen zijn muren geborgen heeft gehouden sindsdien. Tien maal zag het een van zijn bewoners voor de laatste maal heengaan. Het huis bleef en juffrouw M. Wezenberg bleef. Zij bleven zichzelf. Maar de mensen erom heen veranderden zoetjes aan. De oude bekenden uit de buurt worden zeldzaam. En de nieuwelingen zijn anders, vluchtiger, met minder belangstelling voor het oude. Dat is de schaduwzijde die de jarige ook kent op deze gedenkwaardige dag.
Dinsdag 13 Juli 1954 Gelders Dagblad
