In de beginjaren vijftig van de vorige eeuw, TV had toen bijna niemand, was het gebruikelijk dat vele voetballiefhebbers zich op Zondagavond naar de stad begaven. In de Nieuwstad, in de etalage van de winkel van "Ome" Joop Legerstee, kon je de voetbaluitslagen van alle Arnhemse verenigingen vinden. Van AVW tot VDZ, en van Arnhemse Boys tot Vitesse, een ieder kon vinden wat hij zocht. Vanzelfsprekend werd er niet alleen gekeken, maar er werd ook stevig nagekaart over de gespeelde wedstrijden. Vaak werden er verhitte gesprekken gevoerd, maar het bleef altijd gezellig.
Op één van die avonden ging een gesprek, vanzelfsprekend in plat Arnhems, over  de Arnhemse Boys, die kennelijk verloren hadden. Bij de Boys liep toen een speler genaamd Niks en een ander die Arts heette.
Op een bepaald moment kwam er een man naar de etalage toe en iemand vroeg hem:
"Bin je nog weze kieke?" "Ja." "Hoe was het?" "Nou" was het antwoord "schei maar uut, Erts was niks en Niks was klote"