Met veel belangstelling jullie herinneringen gelezen en daardoor kwamen bij mij ook veel herinneringen naar boven. Mijn ouders, broer en ik woonden op de Oude Klarendalseweg nr. 2. Mijn broer John Max is op dat adres in 1937 geboren. Ikzelf zag het levenslicht in de Jufferstraat in 1934. Wat ik mij herinner is dat onze woning tussen de ijzerwinkel en kolenhandelaar in lag.
Wij woonden op dat adres, totdat alle Arnhemmers moesten evacueren en ook wij vertrokken met lange rijen radeloze mensen op zoek naar een adres buiten Arnhem waar we konden verblijven.
Mijn goede herinnering aan deze straat is dat je zo heerlijk buiten kon spelen. Echter, je moest wel uitkijken voor het paard en de wagen van de buurman kolenhandelaar.
Als je nu terug kijkt dan was deze woning op nr. 2, met onze huidige begrippen van wonen en leven onbewoonbaar. Mijn broer en ik sliepen op zolder tussen de kolen en aardappelen die er lagen opgeslagen voor de winter en de natte was die er werd opgehangen. Ons huis had een woonkamer, keuken en beneden één slaapkamer voor onze ouders.
Ik merkte dat de Klarendallers die geboren zijn na oorlog heel andere herinneringen hebben over de Klarendalseweg dan ikzelf.
Wat ik mij nog als de dag vandaag herinner was de kleine kruidenierswinkel van Albert Hein aan de Hommelsestraat. Naast Albert Hein was er een winkel die door de Duitsers in beslag werd genomen en daar werden goederen van Nederlandse  Joden opgeslagen om later doorgestuurd te worden naar Duitsland.
Ook in mijn jonge jaren was er op zaterdag markt op de Hommelstraat. Ik mocht, toen zes jaar oud de groenteman helpen en verdiende dan vijf cent!
Nog meer herinneringen; Op de Hommelstraat op de hoek van de ijzerwinkel was een kleine straat waar een gebouw was waar mensen die werkeloos waren steun kregen. Op de hoek van de Oude Klarendalseweg en de Hommelstraat was een juweliers winkel; was de naam Vonk? Daar kochten mijn ouders mijn eerste oorbelletjes.
Een paar winkels verder had je een stoffenzaak van Roozendaal. De Joodse eigenaar werd vermoord in het concentratiekamp en zijn vrouw met twee kinderen Salomon en Cera overleefden de oorlog.
Echter, op een goede dag werd mevr. Roozendaal opgenomen voor een kleine ingreep aan spataderen. De verpleging vergat haar te laten bengelen na de operatie, zij kreeg trombose en overleed.
Salomon, die nog steeds zijn onderduiknaam Jan (John) gebruikt en zijn zuster Cera werden geadopteerd door Bram Cohen die zijn kinderen en vrouw had verloren. Met zijn tweede echtgenote, Jan en Cera emigreerde hij naar Australië.
Als Cera en Jan naar Nederland komen dan gaan zij eerst naar de Hommelstraat, waar eens hun ouderlijk huis stond. Cera en Jan zijn namelijk mijn achterneef en nicht.
Een paar winkels verder was een slagerij. Zij hadden een dochter van mijn leeftijd: Willie(?) waar ik mee speelde. Zij kreeg op een gegeven moment kinderverlamming . Dan was er nog de bakker Kuster? Echter van deze naam ben ik niet zeker.
Dit was mijn kleine bijdrage van de straat waar ik opgroeide voor de jaren 1940.

Eva.M. Kellerman