Ini Willemsen

Ik ben geboren in 1937 en wel op de hoek Klarendalseweg Akkerstraat. Mijn ouders zijn in 1935 het café Cambrinus begonnen onder de naam B.J. Willemsen. Ik ben de oudste van vijf: Ini, Ber, Loes, Ans, en Hans. Mijn ouders zijn Corrie en Bernard Willemsen. Tot 1960 heb ik er gewoond en ben vervolgens naar Presikhaaf verhuisd! Waar ik nu nog woon en geregeld struin ik even door Klarendal omdat ik mijn ouwe wijk niet kan vergeten, daarbij komt dat de ouders van mijn echtgenoot een melkhandel hadden, boven aan de Klarendalseweg tegenover Jamin: van Haeren!
Geregeld komen er weer herinneringen naar boven. Gezellige zomeravonden, alle bewoners 's avonds met hun stoeltjes voor de deur en het genieten van onze spelletjes, kopje duikelen, de ballen die we maakten van reepjes rubber van een kapotte binnenband of kettingen van kippenringen, die de mooiste kleuren hadden.
Ook vergeet ik nooit dat in het kleine stukje vanaf de hoek tot de aardappelboer in een korte tijd 4 mannen overleden, de volgorde weet ik niet meer, maar mijn vader in 1959, de heer Magendans, Peeters van de bloemenzaak en boven de aardappelboer mijn pianoleraar meneer Hesse. Allemaal in de leeftijd tussen de 50 en 60 jaar!
Van Jacques Magendans herinner ik me nog, dat een vriendin van hem voor die tijd heel vooruitstrevend in kleding was en met een klein stukje blote buik naar Post ging voor boodschappen! Het commentaar was niet van de lucht.
Maar waarom ik ook reageer! Het verbaast me dat in alle inzendingen niet gesproken wordt over café Willemsen. Veel is er al door velen opgehaald, maar ik weet nog te herinneren dat zich na de oorlog een gaarkeuken op de Veldstraat bevond, waar we de eerste dagen eten konden halen.
Naast van Haren de schoenenzaak, een beddenzaak waar mijn moeder van vertelde dat het NSBers waren, wij wisten niet wat het was, maar als kind wist je wel dat het niet goed was! Dan op de hoek Schuit (de drukkerij) waar altijd jongens naar binnen gingen. Wij konden dat vanuit ons huis goed bekijken.
Zoveel herinneringen, maar voor mij het belangrijkste om even te laten weten dat wij echte Klarendallers nooit vergeten hoe mooi die tijd voor ons was!